Krokoit –inaczej chromian ołowiu(II) (PbCrO4) nazwa wywodzi się od gr. krokoeis (szafranowy)– aluzja do
| Krokoit | |
|---|---|
 | |
| Skład chemiczny | PbCrO4 |
| Twardość w skali Mohsa | 2,5-3 |
| Układ krystalograficzny | jednoskośny, pryzmatyczny |
jego barwy.
Właściwości[]
Jest on kruchy, przezroczysty, i ma diamentowy lub szklisty połysk. Ma taką samą strukturę krystaliczną co monacyt. Niekiedy tworzy kryształy mieszane z cerusytem. Jego gemmologiczna odmiana to berzowit. Rozpuszcza się on w kwasie solnym. Ma on barwę pomarańczową lub pomarańczowoczerwoną, rzadziej o odcieniu żółtym.
Występowanie[]
Powstaje w strefie utleniania kruszców ołowiu. Minerał bardzo rzadki. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak cerusyt, piromorfit, galena, wulfenit lub wanadynit. Spotykany jest w złożach chromitu oraz w żyłach kwarcowych.Miejsca występowania:
Świat: Najpiękniejsze okazy, dochodzące nawet do 20 cm, pochodzą z: Tasmanii – Dundas. Minerał ten występuje również w rejonie Uralu, w Brazylii ), w USA ,na Filipinach w Zimbabwe. W Europie występuje w Niemczech, Francji i Rumunii.
W Polsce niewielkie, kilkumilimetrowe kryształy znaleziono w triasowych dolomitach w Bobrownikach (okolice Tarnowskich Gór – Górny Śląsk).
Zastosowanie[]
- Niekiedy wykorzystywany jako ruda ołowiu i chrom
- Jest atrakcyjnym i cenionym kamieniem kolekcjonerskim
- Rzadko bywa wykorzystywany w jubilerstwie – najcenniejsze są ciemnopomarańczowe, przezroczyste, iryzujące.
- Po sproszkowaniu otrzymywano tzw. żółcień chromową (identyczna pod względem składu chemicznego żółcień ma zastosowanie w malarstwie).